เที่ยววัด ทำบุญ ไหว้พระ ขอพรที่จังหวัดระนอง

วัดสุวรรณคีรีวิหาร หรือ วัดหน้าเมือง

ถนนชาติเฉลิม ตำบลเขานิเวศน์ เดิมชื่อ วัดสุวรรณคีรีธาราม อยู่ริมคลอง หาดส้มแป้น ตำบลบางริ้น (บริเวณสนามกีฬาจังหวัด ระนองในปัจจุบัน) นับเป็นวัดแรกของจังหวัดระนอง แต่ เนื่องจากเกิดน้ำท่วมกลายเป็นวัดร้าง ต่อมาในปี พ.ศ. ๒๔๓๓ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ ๕) เสด็จฯ เมืองระนอง โปรดเกล้าฯ ให้ พระยารัตนเศรษฐี (คอซิมก๊อง ณ ระนอง) ผู้ว่า ราชการเมืองระนอง ดำเนินการสร้างวัดขึ้นใหม่แทน วัดเดิมที่ถนนชาติเฉลิม และพระราชทานนามว่า วัด สุวรรณคีรีวิหาร เป็นพระอารามหลวง ภายในวัดมีสิ่ง สำคัญประกอบด้วย พระอุโบสถ มีพระพุทธรูปยืน ทรงเครื่องลวดลายดอกพิกุลงดงามมาก พระพุทธรูป หินอ่อน ๕ องค์ ธรรมาสน์ที่รัชกาลที่ ๕ โปรดเกล้าฯ พระราชทาน และศาลาการเปรียญ ซึ่งพื้นเป็นกระ เบื้องมีลวดลายสวยงามเขียนด้วยมือนอกจากนี้ยังมี เจดีย์สถาปัตยกรรมศิลปะเมียนมาอันถือเป็นจุดเด่น ของวัด สร้างโดยชาวเมียนมาที่อพยพมาอยู่จังหวัด ระนอง มีชื่อเจดีย์ว่า พระเจดีย์ดาร สูง ๑๐ เมตร ยอด ฉัตรเจดีย์ทำด้วยทองเหลืองประดับเพชร กรม ศิลปากรได้ขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถาน

วัดหาดส้มแป้น

หมู่ที่ ๓ ตำบลหาดส้มแป้น เป็นที่ตั้ง ของศาลาที่ประดิษฐานรูปเหมือนหลวงพ่อคล้าย ซึ่ง เป็นพระภิกษุที่ชาวระนองให้ความเคารพนับถือและ มรณภาพที่วัดนี้ ภายในบริเวณวัดมีสิ่งสำคัญ ได้แก่ เจดีย์ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ และรอย พระพุทธบาทจำลอง นอกจากนี้ มีศาลาริมน้ำสำหรับ ให้นั่งพักผ่อนเพลิดเพลินกับการให้อาหารปลาพลวง จำนวนมากที่อยู่ในคลองหาดส้มแป้น ซึ่งหลวงพ่อคล้าย ห้ามมิให้ชาวบ้านจับหรือรังแกปลาพลวง กล่าวว่า ปลาพลวงเหล่านี้จะเป็นสมบัติของชาวหาดส้มแป้น ต่อไป ซึ่งปัจจุบันที่นี่ได้เป็นจุดที่นักท่องเที่ยวให้ ความสนใจในการมาให้อาหารปลาพลวง และถ่ายภาพ

ถ้ำพระขยางค์

ตำบลลำเลียง ขึ้นกับอุทยานแห่งชาติ ลำน้ำกระบุรี เป็นถ้ำขนาดเล็ก เดิมชื่อ “ถ้ำขาหยั่ง” ซึ่ง ที่มาของชื่อถ้ำมีตำนานเกี่ยวกับนายแก้วชาวเมือง นครศรีธรรมราช ซึ่งได้รับความดีความชอบจากการนำ ตัวกระทองถวายกษัตริย์กรุงศรีอยุธยา ได้รับแต่งตั้งให้ ครองเมืองกระบุรี และนายแก้วได้ส่งนายทองบุตรชาย ไปเรียนวิชาที่นครศรีธรรมราช เพื่อให้ครองเมืองสืบ แทนตน ส่วนนายแก้ว ได้มีภรรยาอีกคน ชื่อนางจั่น เมื่อนายทองกลับมาเกิดหลงรักนางลั่น นายแก้วคิดฆ่า ลูกชาย แต่รู้ว่ามีวิชา คงกระพัน จึงใช้ไม้สามท่อนมาทำ โคนทแยงปักดินเหมือนขาหยั่งไว้ในถ้ำ และจับลูกชาย มัดติดไว้กับ ไม้ขาหยั่งนั้น เพื่อให้อดอาหารตาย ต่อ มาเรียกถ้ำนี้เพี้ยนเป็น “ถ้ำพระขยางค์”